4 jaar naar de eigenlijk release datum werpt Righteous Baby deze CD via hun UK distributie-netwerk voor een herkansing op de markt. De reden waarom moge duidelijk zijn, want het is gewoon een enorme mooie plaat, waar destijds schromelijk overheen werd gekeken door de verzamelde Nederlandse en Belgische pers. Zonde uiteraard, gelukkig zit binnen de platenbusiness tegenwoordig ook iemand die behalve geldelijk voordeel iets artistieks heeft herkent, en daar zijn wij als consument dan ook reusachtig blij mee.

Hymns for the Exiled werd oorspronkelijk gebracht door Waterbug – het label van Andrew Calhoun-, en van meet af aan was bij de insider duidelijk dat dit een zeer opmerkelijke cd was. Van Jonathan Byrd las ik indertijd een vergelijking met Bob Dylan, want die kon in zijn vroege jaren ook platen uitbrengen die gerust bestempeld werden als een openbaring. Anais Mitchell zou de vorm van de eigentijdse folk van een nieuw gezicht voorzien was de gedacht. Niet alleen tekstueel wist ze met een schijnbaar gemak haar intenties onder de aandacht te brengen, ook de frisse uitvoering verdiende alle lof. Ongetwijfeld moet de gemiddelde luisteraar eerst door haar specifiek schrille stemgeluid heen prikken.

Op haar eerste CD The song they sang…when Rome fell stond al een verkorte versie van de titel song, maar de coherentie tussen de nummers komt pas op haar 2de CD gigantisch uit de verf. Denk dat hierbij de productie van Michael Chorney ook wel eens extra onder de aandacht gebracht dient te worden. Het unieke van Hymns for the Exiled bestaat volgens mij uit de directheid waarmee een klassieke getinte folksong eigentijds werd neergezet. Anais Mitchell bracht wereldse en politieke thema’s op een prettige wijze, zonder dat deze begeleid gingen van belerend gevoel. Ze had niet de wijsheid in pacht, maar combineerde feiten aan een openhartig sensueel gevoel van een jonge volwassen vrouw.

Op de balans van realiteit en spiritualiteit manoeuvreren 11 uitmuntende songs die sinds 2004 nog geen dag verouderd zijn. Hij stond toen niet op je favoriete cd-lijstje, maar hij hoort er zondermeer op thuis, en voor velen zal hij alsnog op de eerste plaats eindigen.

I could tell you stories like the past was dead and gone
but i know nothing changes in this world
every day the muezzin calls
the sun comes up and baghdad falls
before the eyes of storytelling girls
she was just a poor man’s daughter
going down into the sultan’s bed
he was desert, she was water
and he remembered every word she said, that she said,

SMP